نوش دارو

در این بازار سنگین روابط،

که لیلی و مجنون از یاد رفته اند...

پسر همیشه خندانی که با چشم های روشنش،

نور امید بر زندگی من تابانده...

و با حرف های صادقانه ی شیرینش،

لباس گرم عاشقی به تن روزهای من پوشانده...

حکمِ نوش دارو قبل از مرگِ احساسِ مرا دارد!

خوش آمدی ای جان جانانم

تو عجیب بوی ماندن میدهی

دیدار...